آلبوم عکس کیارش از تولد تا سیزده ماهگی

اینجا 22 روزه هستی. (شب یلدا، خونه بابایی)

یک ماهه و تو بغل بابایی

قربونت بشم که از بدو تولد چشمات بازه و به دوربین حساسی.

اینجا هم دیگه رسما مثل فرشته ها خوابیدی

نزدیک سه ماهته و هنوز نمی تونی تعادلت رو حفظ کنی.

قربون خواب راحت و نازت مامانی.

این دو تا عکس هم خونه بابا محمود (تعطیلات عید)

قربون اون نگاه عمیق و فیلسوفانت.

فدای قهقه از ته دلت.

اینجا هم تولد سانیا دختر خاله منه. البته بیشترش من تو ماشین بودم تا تو راحت بخوابی.

بابا قلدر.

مامان فدای ابهت مردونت بشه الهی. حتی توی خواب.

این دو تا عکس جزء اون چند تاییه که من عاشقشم.

قربون پسر بوکسورم.

نزدیک هفت ماهته و داری سینه خیز می ری.

از وقتی یاد گرفتی غلط بزنی بیشتر مواقع دمر می خوابی. نمی دونم از کی ارث بردی.

تو راه شمال- جاده چالوس

اینم مامان زهره- مامان دوم پسرم. ژستهای مردونتو بگردم.

 از وقتی یادم میاد حواست همیشه به دوربین بوده و از وقتی تواناییش رو داشتی می خواستی دوربینو بگیری. ای سه تا عکسم گواهش.

تو به ندرت دستت یا اشیای دم دستتو به دهن می بردی. اینم از اون معدود دفعاته.

اینجا هم می خوای از روروک دربیای آخه خیلی دوست نداشتی توش بشینی.

از چند ماهگی هم کاربرد کنترلها رو می دونستی و  باهاشون  کانال عوض می کردی.

فرشته کوچولوی مظلوم مامان.

ببین چه وضعی درست کردی. ماستو با کاسه سر کشیدی.