تا چند سال دیگه کیارش جان راحت باش

پسر شجاع مامان، گلم

هفته پیش واکسن یک سال و نیم شما رو زدیم. شلوارتو که درآوردیم همش می گفتی دلوار  دلوار. وقتی هم روی یک پات واکسنو زد خانم پرستار یک جیغ بلند همراه با گریه سر دادی که البته فورا آروم شدی ولی وقتی دیدی هنوز نشستی و خانم پرستار داره یک سرنگ دیگه آماده می کنه دوباره شروع به گریه کردی. بعد از تزریق هم که کاملا آروم بودی. بعدش نوبت قطره فلج اطفال رسید که دهنتو محکم قفل کردی و هر چی خانم پرستار سعی میکرد باز نمی کردی که خانم بهت گفت ای وروجک. خلاصه با زور و زحمت از گوشه دهنت یک قطره چکوندن که تو هم با کنجکاوی مزه مزه کردی و خوشبختانه خوردیش. در راه برگشت هم چون آقایی به خرج دادی و نق نق الکی نکردی یک بستنی جایزه گرفتی. در طول روز تب خفیف کردی که با دو بار قطره استامینوفن دادن تا شب قطع شد. پاهات هم درد میکرد و اجازه نمی دادی حتی لمسشون کنم چه برسه به اینکه کمپرس کنم و می گفتی پا اوف اوف.

بعد از ٤٨ ساعت هم بردیمت بیرون که تفریح کنی. عکس شیطنتهاتو هم ببین.